Gordon W. Sternbeck urodził się 14 stycznia 1925 roku w Appleton w stanie Wisconsin, gdzie także ukończył szkołę średnią. W lipcu 1943, został powołany do wojska i przydzielony jako strzelec do jednostki powietrznej. Po krótkich formalnościach trafił do bazy lotniczej Ardmore w Oklahomie, gdzie dostał przydział do załogi Robsona i miejsce na najbardziej ciasnym stanowisku strzeleckim w samolocie – w dolnej wieżyczce. Miał wówczas 18 lat, był bardzo szczupły i średniego wzrostu. Był dobrym i uczynnym kolegą, ale miły tylko dla wybranych przyjaciół.
Po roku ćwiczeń był gotowy do wyprawy przez morze i udział w walce przeciwko Niemcom. Wylądował na ziemi włoskiej 20 lipca 1944 roku i chrzest bojowy przeszedł dwa dni później nad Ploesti, rafinerią ropy naftowej w Rumunii. Podobnie jak większość załogi, należał do 817 Eskadry 483 Grupy Bombowej z bazą w Sterparone i w sumie odbył około dwudziestu misji bojowych.
13 września 1944 roku znalazł się również na pokładzie Latającej Fortecy 44-6412. Wybuch, który uszkodził samolot nad celem, naruszył także jego stanowisko bojowe i na chwilę przepędził go z wieżyczki. Wrócił do niej dopiero, gdy był potrzebny do walki z nadlatującymi myśliwcami. Drugi pobyt na stanowisku okazał się bardzo krótki, bo Robson zarządził ewakuację.
Sternbeck wyskoczył z pokładu jako trzeci i wylądował na polach rozciągających się wzdłuż drogi między Jabłonką i Piekielnikiem, wówczas miejscowości na Słowacji, by po kilku dniach stanąć z trzema kolegami przed dowódcą polskiego oddziału partyzanckiego działającego w okolicach Nowego Targu. Na południu Polski spędził około czterech miesięcy i następnie, po przejściu frontu radzieckiego, zwrócił się z pozostałymi członkami załogi o pomoc do Rosjan. Początkiem marca, po transferze przez Nowy Sącz, Wieliczkę, Lwów i Kijów wypłynął z Odessy statkiem transportującym byłych jeńców wojennych do Egiptu, a pod koniec tego miesiąca dotarł do macieżystej bazy w Sterparone we Włoszech.